Są to tereny wyróżniające się krajobrazowo, o różnych typach ekosystemów. Zagospodarowanie ich polega m.in. na zapewnieniu względnej równowagi ekologicznej systemów przyrodniczych.

Siedlecko–Węgrowski Obszar Chronionego Krajobrazu

Siedlecko-Węgrowski Obszar Chronionego Krajobrazu powołany został Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Siedlcach Nr VII/32/77 z dnia 10 czerwca 1977 r., nowelizowany Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Siedlcach Nr XVII/99/86, oraz Rozporządzeniem Nr 31/98 Wojewody Siedleckiego z 10.06.1998 r. Obecnie aktem prawnym regulującym funkcjonowanie obszaru jest rozporządzenie Nr 17 Wojewody Mazowieckiego z dnia 15 kwietnia 2005 roku w sprawie Siedlecko-Węgrowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz.Urz.Woj.Maz. z 2005r. Nr 91, poz.2449)

Celem ochrony jest ochrona terenów o dużych walorach przyrodniczych i krajobrazowych. Obszar rozciąga się na Wysoczyźnie Siedleckiej między Siedlcami a Węgrowem na powierzchni ok. 35830 ha. Jest to obszar w województwie mazowieckim, w gminach: miasto Siedlce, Siedlce, Mokobody, Skórzec, Suchożebry, Grębków, Wierzbno, Wiśniew. W obszarze tym leżą m.in. rezerwaty przyrody „Gołobórz" i „Stawy Broszkowskie" oraz wiele pomników przyrody. Przez niemal cały obszar przepływa rzeka Liwiec. Krajobraz ma charakter rolniczy. Na terenie działania Nadleśnictwa Siedlce leżywiększa część tego obszaru (ok. 22419 ha). Na gruntach zarządzanych przez Nadleśnictwo Siedlce jest to 1741 ha.

Łukowski Obszar Chronionego Krajobrazu

Łukowski Obszar Chronionego Krajobrazu powołany został Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Siedlcach Nr VII/32/77 z dnia 10 czerwca 1977 r. nowelizowany Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Siedlcach Nr XVII/99/86, oraz Rozporządzeniem Nr 31/98 Wojewody Siedleckiego z 10.06.1998 r.

Celem ochrony jest ochrona terenów o dużych walorach przyrodniczych i krajobrazowych. Łukowski Obszar Chronionego Krajobrazu znajduje się na Równinie Łukowskiej na zachód od Łukowa. Krajobraz obszaru jest słabo zróżnicowany, w przeważającej części są to grunty zalesione. Zajmuje powierzchnię 22900 ha z czego 4240 ha w jego północnej części znajduje się na terenie województwa mazowieckiego w zasięgu działania Nadleśnictwa Siedlce. Równinę Łukowską budują głównie piaski glacjofluwialne, na których wykształciły się słabe gleby. Zachowane kompleksy leśne z udziałem jodły są urozmaicone mokradłami w dolinie Krzny i wydmami. W obszarze tym leżą m.in. rezerwaty przyrody: „Kryńszczak", „Jata", „Topór", „Kra Jurajska" oraz z terenu Nadleśnictwa Siedlce – „Kulak" i „Dąbrowy Seroczyńskie". W zarządzie nadleśnictwa jest to 746 ha w gminie Wodynie.

Miński Obszar Chronionego Krajobrazu

Miński Obszar Chronionego Krajobrazu powołany został Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Siedlcach Nr VII/32/77 z dnia 10 czerwca 1977 r. nowelizowany Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Siedlcach Nr XVII/99/86, oraz Rozporządzeniem Nr 31/98 Wojewody Siedleckiego z 10.06.1998 r.

Celem ochrony jest ochrona terenów o dużych walorach przyrodniczych i krajobrazowych. Miński Obszar Chronionego Krajobrazu leży na Wysoczyźnie Kałuszyńskiej. Obejmuje 29316 ha powierzchni, na której znajdują się rezerwaty przyrody „Jedlina" i „Rudka Sanatoryjna" oraz 66 pomników przyrody. Z wysoczyzny spływa rzeka Mienia w kierunku Wisły. Krajobraz ma charakter rolniczy i leśny. Jest to województwo mazowieckie, gminy: miasto Mińsk Mazowiecki, Mrozy, Mińsk Mazowiecki, Kałuszyn, Kotuń,Cegłów, Jakubów, Siennica, Dębe Wielkie. Na terenie Nadleśnictwa Siedlce leży niewielka część Mińskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu o powierzchni 1807 ha. W zarządzie Nadleśnictwa Siedlce jest to 172 ha w gminie Kotuń.