Wydawca treści
Zwierzęta
Co zrobić kiedy natrafimy w lesie na martwe lub ranne zwierzę? Ukąsiła mnie żmija – co teraz? Potrąciłem samochodem zwierzę. Co robić? – odpowiedzi na te i inne pytania.
Natrafiłem w lesie na martwe zwierzę. Co robić?
Jeśli znajdziesz w lesie padłe zwierzę lub nawet jego część, niezależnie od tego czy jest to zwierzę domowe czy dzikie, nie przechodź obok niego obojętnie. Śmierć zwierzęcia może być skutkiem choroby zakaźnej. Truchła nie wolno dotykać ani tym bardziej zabierać.
Jeśli znajdziesz w lesie padłe zwierzę, powiadom urząd gminy, a następnie nadleśnictwo.Koniecznie trzeba powiadomić urząd gminy, a następnie nadleśnictwo; ewentualnie policję, jeśli jest już wieczór. Usunięcie i utylizacja martwych zwierząt jest obowiązkiem gminy. Nadleśnictwo należy powiadomić dlatego, bo ubytek zwierzyny w obwodzie powinien zostać uwzględniony w planach łowieckich. Leśnicy sprawdzą także przyczynę śmierci zwierzęcia i - w razie potrzeby - zawiadomią inne służby, np. inspekcję weterynaryjną.
Natrafiłem w lesie na ranne zwierzę. Co robić?
Pomocy można szukać u leśników, choć najlepiej powiadomić o tym urząd gminy. To gmina ma bowiem zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt obowiązek opieki nad wszystkimi zwierzętami: i domowymi (bezdomnymi), i dzikimi – zapewnienia im ewentualnego schronienia czy opieki weterynaryjnej. W tym zakresie gmina może liczyć na współpracę i pomoc ze strony członków Polskiego Związku Łowieckiego, których zobowiązują do tego przepisy.
Leśnicy oczywiście chętnie doradzą, jak zachować się przy zetknięciu z rannym zwierzęciem oraz pomogą w nawiązaniu kontaktu z gminnymi urzędnikami i weterynarzami.
Natrafiłem w lesie na młode zwierzę, które wygląda na porzucone przez matkę. Co robić?
Praktycznie wszystkie zgłoszone wypadki znalezienia „porzuconego" młodego zwierzęcia to fałszywy alarm. Nie należy zbytnio zbliżać się do takich zwierząt, dotykać ich i pod żadnym pozorem zabierać ich z lasu. Pozostawianie młodych zwierząt samych, np. zajęcy, saren czy dzików, to nie brak dbałości o potomstwo ze strony rodziców, ale wręcz przeciwnie - objaw troski o ich byt. To wypracowana przez zwierzęta strategia przetrwania: młode zwierzę nie wydziela intensywnego zapachu, więc nie wyczują go drapieżniki, mało się porusza i ma maskujące ubarwienie, co zapewnia mu ochronę. Ciągła obecność dorosłych zwierząt w pobliżu zagraża młodym i ściąga uwagę drapieżników. Matka dyskretnie obserwuje młode, a zbliża się do nich tylko na czas karmienia.
Zabierając z lasu małą sarnę na oczach jej matki wyrządzamy jej wielką krzywdę. Takie „uratowane" zwierzę w zasadzie nie ma szans na wychowanie wśród ludzi i powrót do naturalnego środowiska.
Zabierając z lasu małą sarnę na oczach jej matki wyrządzamy jej wielką krzywdęNatrafiłem w lesie na kłusownicze wnyki. Co robić?
Wnyk to narzędzie kłusownicze w kształcie pętli z drutu lub stalowej linki. Umieszczane są na ziemi lub na wysokości głowy zwierzęcia i przyczepione do pniaka drzewa lub specjalnie wbitego palika. Zakładane są z reguły grupowo po kilka, a nawet kilkadziesiąt na przesmykach, którymi porusza się zwierzyna. Stanowią także zagrożenie dla ludzi, szczególnie zimą, gdy maskuje je śnieg. W przypadku ich znalezienia należy niezwłocznie zawiadomić leśników lub policję. Nie należy samodzielnie zdejmować, ani zabierać ze sobą wnyków, ale zapamiętać lub dobrze oznaczyć miejsce ich znalezienia (w naszym kraju nawet posiadanie wnyków jest karalne!). Można ostrożnie zaciągnąć pętlę, aby unieszkodliwić niebezpieczny wnyk do czasu przybycia odpowiednich służb.
Natrafiłem w lesie na agresywne zwierzę. Co robić?
Gdy spotkacie w lesie agresywne zwierzę starajcie się jak najszybciej oddalić na bezpieczną odległość. Zdrowe leśne zwierzęta najczęściej same unikają spotkania z ludźmi, a w lesie musimy unikać tylko tych, które nas się nie boją. Zwierzęta są nieprzewidywalne w czasie godów i wtedy nawet rogacz sarny czy byk jelenia może być agresywny, podobnie jak przysłowiowy ranny odyniec. Podobnie może być, gdy zaskoczymy matkę z młodymi w sytuacji, gdy nie może szybko uciec. Wtedy nawet sympatyczna i płochliwa sarna broniąca swojego koźlęcia potrafi atakować człowieka ostrymi raciczkami. Spotkania z dziwnie zachowującymi się zwierzętami trzeba zgłosić leśnikom.
Gdzie można natrafić na żmije? Jak zabezpieczyć się przed nimi?
Na żmiję zygzakowatą możemy się natknąć przede wszystkim w podmokłych fragmentach lasów, pośród rumowisk skalnych, na wilgotnych łąkach, torfowiskach, obrzeżach bagien i na zrębach. Lubi miejsca dobrze naświetlone. Dlatego możemy spotkać ją np. na środku leśnej ścieżki, gdzie wygrzewając się ma nieco uśpioną czujność. Zaniepokojona naszymi krokami, zazwyczaj szybko znika w pobliskiej kryjówce: norze, wykrocie bądź w stercie kamieni. Czasami jednak, gdy przezorność i szybkość ją zawiedzie, próbuje odstraszyć potencjalnego napastnika. Zwija swoje ciało, unosi głowę i głośno syczy. Należy wtedy zachować dystans co najmniej jednego metra, nie wykonywać gwałtownych ruchów i nie drażnić jej. Wtedy żmija nas nie zaatakuje, a my możemy spokojnie wycofać się i uniknąć ugryzienia.
Tam, gdzie spodziewamy się spotkać żmiję, patrzmy uważnie pod nogi i sprawdzajmy miejsce, w którym chcemy usiąść. Bezpiecznie jest mieć wysokie, solidne buty, bo żmija w zasadzie atakuje tylko do wysokości naszej kostki. Poza tym, gdy wędrujemy w ciężkich butach, żmije usłyszą nas z daleka.
Jeśli ukąsiła Cię żmija, nie wysysaj jadu i nie nacinaj miejsca ukąszenia – to tylko może zaszkodzić!W większości przypadków ukąszenie żmii prowokuje człowiek drażniąc ją lub próbując chwytać. Gady te są od nas dużo bardziej ostrożne i unikają jakiegokolwiek kontaktu z ludźmi. Nigdy bez powodu nie atakują człowieka, a ich ewentualna agresja jest spowodowana wyłącznie strachem czy zaskoczeniem nagłą sytuacją.
Ukąsiła mnie żmija. Co robić?
Oczywiście nie jest to łatwe, ale bardzo ważne w takiej sytuacji jest zachowanie rozsądku i spokoju. Panika i strach u ukąszonego powoduje wzrost tętna i szybsze rozprzestrzenianie się jadu w organizmie. Warto unieruchomić ukąszoną kończynę, aby spowolnić rozchodzenie się trucizny. Niektórzy radzą także założenie opaski uciskowej ponad miejscem ukąszenia, jednak nie jest to konieczne (taka opaska i tak nie może całkowicie tamować dopływu krwi!). Bardzo ważne: nie wysysamy jadu i nie nacinamy miejsca ukąszenia – to tylko może zaszkodzić! Możliwie szybko należy zgłosić się do lekarza, który zapewne poda surowicę w postaci zastrzyku. Warto pamiętać, że choć ukąszenie przez żmiję bardzo rzadko kończy się śmiercią, to jednak jego skutki są nieprzyjemne.
Jak zabezpieczyć się przed kleszczami?
Strach przed kleszczami często zniechęca nas do leśnych spacerów. Ale kleszcze zagrażają nam nie tylko w lesie, równie groźne są dla nas na łące, w ogrodzie, parku lub nad wodą. Czyhają na ofiarę wszędzie tam, gdzie są trawy, paprocie. Lubią też liście leszczyn. Suche bory sosnowe są zatem nawet bezpieczniejsze od miejskiego parku.
Warto jednak zadbać o profilaktykę. Nawet co trzeci kleszcz może przenosić krętki boreliozy. Uchronimy się przed wszelkimi kleszczowymi kłopotami stosując odpowiednie ubranie, czapkę i zabezpieczając się profilaktycznym środkiem chemicznym zakupionym w aptece. Po powrocie ze spaceru w miejscu, gdzie można spodziewać się kleszczy, niezbędna jest kontrola ciała.
Ukąsił mnie kleszcz. Co robić?
Kleszcza należy jak najszybciej usunąć z naszego ciała. Jest to zabieg prosty, bezbolesny i nie wymaga pomocy lekarskiej. Tym bardziej, że obecnie powszechnie dostępne są rozmaite przedmioty ułatwiające usunięcie kleszcza ze skóry. Są to między innymi różnego rodzaju lassa, haczyki czy przyssawki. Możemy go usunąć także zwykłymi szczypczykami. Kleszcza należy uchwycić jak najbliżej skóry, następnie wyciągać go wzdłuż osi wkłucia, lekko obracając. Gdy uda nam się wyciągnąć pajęczaka w całości, rankę należy przemyć środkiem odkażającym, a ręce umyć wodą z mydłem.
Domowe metody polegające na smarowaniu kleszcza różnymi specyfikami nie są polecane. Ułatwiają wprawdzie usunięcie pasożyta, lecz jednocześnie odcinają mu dostęp do powietrza, co zwiększa u niego wydzielanie śliny i wymiocin wstrzykiwanych do krwi człowieka. To z kolei skutkuje zwiększonym ryzykiem zakażenia poważnymi chorobami. Po usunięciu kleszcza ze skóry należy dokładnie sprawdzić, czy nie ma ich w naszym ciele więcej.
Przez 30 dni po ugryzieniu przez kleszcza należy zwracać uwagę na wystąpienie niepokojących objawów: rumienia czy podwyższonej temperatury oraz objawów podobnych do grypyPrzez 30 dni po ugryzieniu należy zwracać uwagę na wystąpienie niepokojących objawów: rumienia czy podwyższonej temperatury oraz objawów podobnych do grypy. Gdy takie wystąpią, należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza.
W moim mieście pojawiły się dzikie zwierzęta. Co robić?
Pojawianie się dzikich zwierząt w mieście zdarza się coraz częściej. Jest to niebezpieczne zarówno dla ludzi, jak i zwierząt. Miła i łagodna na pozór sarenka, osaczona przez ludzi, uciekając w panice potrafi nieźle poturbować człowieka, albo złamać sobie kark uderzając w siatkę ogrodzenia.
Jeśli zwierzę pojawiło się na ogrodzonej posesji i można bezpiecznie otworzyć bramę lub furtkę - spróbujmy to zrobić. Oczywiście zwierzęcia nie powinno się dokarmiać, ani zbytnio się do niego zbliżać. Nie należy także samodzielnie łapać lub obezwładniać zwierzęcia. To bardzo niebezpieczne. Chwytanie zwierzęcia wymaga wiedzy i współpracy różnych służb.
W każdej gminie jest powołany wydział (lub stanowisko) zarządzania kryzysowego urzędu gminy, który ma sprzęt i posiada przygotowaną odpowiednią procedurę. Gdy zauważycie zwierzę w mieście, zgłoście to natychmiast właśnie do urzędu gminy lub na policję. Te służby w razie potrzeby skorzystają z pomocy leśników i myśliwych. Zamknijcie też w domu koty i psy, aby uniknąć ich kontaktu ze zwierzęciem, co niesie za sobą ryzyko chorób.
Potrąciłem samochodem zwierzę. Co robić?
Zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt kierowca auta, który potrącił zwierzę, powinien zapewnić mu stosowną pomoc i zawiadomić w razie potrzeby służby weterynaryjne oraz policję. Nie ma potrzeby wzywać leśników, co często się zdarza, bo obowiązek usunięcia zwierzęcia z drogi spoczywa na zarządcy drogi oraz gminie.
Kto pokryje mi szkody spowodowane podczas wypadku z udziałem zwierzęcia?
Kierowca samochodu, który potrącił zwierzę, powinien ustalić jego właściciela. Jeśli jest to zwierzę domowe, którego właścicielem jest rolnik, istnieje możliwość uzyskania odszkodowania z ubezpieczenia OC gospodarstwa rolnego.
Jeśli jest to dzikie zwierzę, żyjące w stanie wolnym, to stanowi własność skarbu państwa, który zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego nie odpowiada za takie szkody. Na odszkodowanie możemy liczyć tylko w przypadku gdy mamy odpowiednią polisę AC lub gdy szkoda powstała w związku z polowaniem. Wtedy odpowiedzialność za szkodę ponosi zarządca obwodu łowieckiego, od którego możemy domagać się odszkodowania w oparciu o ustawę prawo łowieckie (art. 46).
Czy mogę swobodnie spacerować po lesie z psem?
Spacer z psem po lesie to wielka przyjemność, ale trzeba pamiętać, że nie wolno psów puszczać luzem (mówi o tym ustawa o lasach oraz art. 166 kodeksu wykroczeń). Wyjątkiem są czynności związane z polowaniem.
Ze względu na ochronę zwierząt dziko żyjących możemy więc po lesie spacerować wyłącznie z psem, który prowadzony jest na smyczy. Należy pamiętać, że nawet mały, pozornie spokojny pies to drapieżnik, który w genach ma polowanie: pogoń i zabijanie. Psy w lesie wprowadzają ogromny niepokój i są przyczyną śmierci wielu zwierząt. Należy zatem rygorystycznie przestrzegać tego nakazu nie tylko z obawy przed mandatem, ale przede wszystkim w trosce o przyrodę.
Czy mogę w lesie swobodnie obserwować i fotografować zwierzęta?
Ustawa o ochronie przyrody zakazuje umyślnego płoszenia i niepokojenia zwierząt, chwytania ich i niszczenia miejsc lęgowych. Można obserwować zwierzęta, a także fotografować i filmować je z bezpiecznej odległości. Nie można jednak w trakcie fotografowania łamać ustawowych zakazów oraz przeszkadzać zwierzętom w godach, lęgach (np. wyciągając z gniazda jajka lub pisklęta do sfotografowania) oraz normalnym funkcjonowaniu. Wobec coraz powszechniejszego dostępu do aparatów fotograficznych i ogromnego zainteresowania fotografią przyrodniczą te zapisy mają swój sens. Ponadto rozporządzenie ministra środowiska dotyczące gatunków objętych ochroną precyzuje zapisy ustawy i określa dokładnie listę zwierząt, w tym ptaków, dla których wprowadzono zakaz fotografowania i filmowania, jeśli spowodować to może ich niepokojenie lub płoszenie.
W listopadzie 2008 r. zmieniono zapisy ustawy o ochronie przyrody (art. 56), na mocy których można wystąpić z wnioskiem do regionalnego dyrektora ochrony środowiska, a na terenie parku narodowego – do dyrektora parku, o wydanie zgody na fotografowanie chronionych zwierząt.
Zanim sięgniemy po aparat, aby uwiecznić obserwowane zwierzęta i ptaki, powinniśmy bliżej poznać prawo chroniące przyrodę.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Ochrona lasu
Ochrona lasu
Fot.J.Osiak
Fot.M.Rychlik
Fot.M.Rychlik
Nadleśnictwo Siedlce każdego roku podejmuje działania mające na celu zachowanie trwałości lasu oraz zwiększanie jego naturalnej odporności na czynniki szkodtwórcze.
Las to złożony ekosystem, na który składa się olbrzymia liczba różnych gatunków zwierząt, roślin, grzybów, bakterii i innych organizmów. Im więcej gatunków buduje dany ekosystem leśny tym bardziej jest on trwały. Wszelkie zachwiania proporcji udziału poszczególnych gatunków mogą prowadzić do poważnych zmian a nawet do zaburzenia trwałości lasu.
Do zadań leśników należy miedzy innymi stała obserwacja procesów zachodzących w przyrodzie, co dzięki ich wiedzy na ten temat, pozwala postawić wczesną diagnozę zagrożeń mogących mieć negatywny wpływ na stan lasu.
Nadleśnictwo Siedlce każdego roku podejmuje działania mające na celu zachowanie trwałości lasu oraz zwiększanie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.
Rodzaje zagrożeń:
1.Biotyczne-powodowane przez szkodliwe owady, grzyby oraz różne gatunki ssaków roślinożernych;
2.Abiotyczne-powodowane przez zjawiska atmosferyczne takie jak silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury;
3.Antropogeniczne-powodowane przez niewłaściwe zachowania człowieka takie jak zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie terenów leśnych, pożary.
Zagrożenia biotyczne
Składają się na nie wszystkie zagrożenia powodowane przez żywe organizmy z wyłączeniem człowieka.
Grzyby
Duży udział wśród lasów Nadleśnictwa Siedlce stanowią drzewostany na gruntach porolnych. Zajmują nieco ponad 1780 ha tj. 25% ogólnej powierzchni nadleśnictwa. Takie drzewostany z uwagi na m.in. ubogą faunę glebową oraz zaburzony układ wierzchnich warstw gleby zagrożone są przez opieńkę oraz hubę korzeniową. Te groźne grzyby powodują zamieranie drzew oraz uniemożliwiają prowadzenia prawidłowej gospodarki leśnej. W celu ograniczenia rozprzestrzeniania się tych patogenów stosuje się biologiczne metody ochrony lasu np. zabezpieczanie pniaków po ściętych drzewach preparatem PG IBL-Phlebia gigantea oraz mechaniczne takie jak usuwanie i palenia porażonych drzewek w uprawach i młodnikach.
Owady
Owady występujące na terenach leśnych w określonych okolicznościach mogą powodować pojawianie się w nich różnego rodzaju szkód. Dotyczy to wszystkich stadiów rozwojowych drzewostanów.
Szkodniki upraw i młodników
Najmłodsze pokolenie lasu czyli uprawy w szczególności iglaste (sosna) zagrożone są ze strony owadów z rodziny ryjkowców a szczególnie szeliniaka sosnowca. Aby zapobiec uszkodzeniom i tym samym zapewnić młodemu pokoleniu drzew stabilny rozwój stosowane są różne metody ochrony: mechaniczne tj. okopanie upraw rowkami izolacyjnymi, wykopanie dołków chwytnych, do których dodatkowo wkładane są środki wabiące, a zwabione tam szkodniki są niszczone oraz w ostateczności chemicznie-oprysk zagrożonej powierzchni roztworem insektycydu. W ostatnich latach w uprawach i młodnikach iglastych nasiliły się szkody ze strony smolika znaczonego. Ograniczenie jego liczebności polega na usuwaniu i niszczeniu zasiedlonych drzewek.
Szkodniki pierwotne
Owady atakujące zdrowe drzewa, nieosłabione działaniem żadnych niekorzystnych czynników nazywane są szkodnikami pierwotnymi. Owady te uszkadzają aparat asymilacyjny drzew (liście, igły). Masowe pojawienie się tych owadów może skutkować wystąpieniem poważnych zaburzeń we wzroście drzew a nawet prowadzić do ich zamierania.
Aby zapobiec szkodom w drzewostanach ze strony szkodników pierwotnych (liściożernych) takich jak brudnica mniszka, strzygonia choinówka, poproch cetyniak, boreczniki i zawisak borowiec, każdego roku prowadzone są prace prognostyczne np. liczenie samic brudnicy mniszki podczas przejścia przez zagrożone drzewostany w czasie kulminacji rójki, jesienne poszukiwania zimujących stadiów szkodników sosny. Na podstawie tych prac w razie wystąpienia niekorzystnych prognoz planowane są zabiegi ochronne.
Szkodniki wtórne
Starsze drzewostany, głownie iglaste narażone są na szkody powodowane przez szkodniki wtórne czyli takie, które atakują lasy w chwili kiedy są osłabione np. niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi (susze, podtopienia itp.). Szkodniki wtórne są to owady uszkadzające drewno, należą do nich m.in.: cetyńce, korniki, przypłaszczek granatek oraz owady z rodziny kózkowatych.
Ochrona przed tymi szkodnikami polega głównie na: wyznaczaniu, terminowym usuwaniu i wywożeniu z lasu drzew zasiedlonych, utylizacji resztek poeksploatacyjnych (gałęzi, kory) powstałych podczas pozyskiwania drzew zasiedlonych, terminowym wywozie pozyskanego drewna z lasu, a w razie jego pozostawania w lesie w okresie wiosennym i letnim – korowaniem i wykładaniem pułapek wabiących.
Leśnicy w swojej walce ze szkodnikami mają jednak sprzymierzeńców. Owady są pokarmem wielu gatunków ptaków, które znacząco ograniczają ich liczebność. Aby wspomóc swoich naturalnych sojuszników na terenie Lasów Państwowych wywieszane są budki lęgowe dla różnych gatunków ptaków. Nadleśnictwa co roku je konserwują i w razie konieczności wywieszają nowe. W okresach zimowych, kiedy ptaki potrzebują pomocy człowieka leśnicy je dokarmiają i tym samy pomagają im przetrwać niekorzystny okres.
Roślinożerne ssaki
Las jest miejscem bytowania dzikiej zwierzyny, w ostatnich latach znacząco wzrosło pogłowie jeleni, saren, łosi oraz dzików. Taki stan rzeczy jest przyczyną powstawania szkód w uprawach i młodnikach. Aby umożliwić młodym drzewom wzrost stosuje się różne metody ochrony. Do najskuteczniejszych należą grodzenia upraw, smarowanie sadzonek repelentami (środkami odstraszającymi zwierzęta poprzez zapach lub smak-nie są to środki trujące), zabezpieczanie plastikowymi tubami i osłonkami oraz palikowanie cennych gatunków. W okresie zimowym podczas wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych w młodnikach i starszych drzewostanach pozostawia się ścięte gałęzie tak aby były dostępne dla zwierząt co znacząco ogranicza szkody.
Zagrożenia abiotyczne
Las narażony jest na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych tj. ekstremalne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury.Praca leśników skupia się na tym aby zapobiegać lub ograniczać w możliwie największym stopniu szkody przed ich wystąpieniem. Prace hodowlane czy pozyskaniowe zawsze prowadzone są z myślą aby drzewostan był jak najbardziej stabilny. Wzbogaca się składy gatunkowe oraz uzupełnia luki powstałe w drzewostanach. Prace pozyskaniowe m.in. poprzez przerzedzanie drzew mają na celu umocnienie drzewostanu przed szkodliwym działaniem wiatru czy śniegu.
Zagrożenia antropogeniczne
Pożary
Lasy Nadleśnictwa Siedlce charakteryzują się najwyższą, I kategorią zagrożenia pożarowego. Największa ilość pożarów występuje wczesną wiosną z powodu wypalania traw oraz latem ze względu na wysokie temperatury powietrza i niską wilgotność ściółki. Dopiero jesienią wraz ze wzrostem wilgotności oraz spadkiem średniej temperatury dobowej zagrożenie pożarowe znacznie się zmniejsza.
W wyniku pożarów ekosystemy leśne ponoszą niewymierne straty. W płomieniach giną liczne gatunki zwierząt i roślin.
Głównym czynnikiem kształtującym zagrożenie pożarowe w poszczególnych porach roku są warunki meteorologiczne, takie jak: opady atmosferyczne, prędkość i kierunek wiatru, natężenie promieniowania słonecznego, temperatury powietrza i wilgotności powietrza. W sezonie palności codziennie określany jest stopień zagrożenia pożarowego, podawany na godz. 9.00 i 13.00. Przy wystąpieniu III (najwyższego) stopnia zagrożenia pożarowego i utrzymującej się przez co najmniej pięć kolejnych dni wilgotności ścioły leśnej mierzonej o godz. 9.00 poniżej 10 proc. nadleśniczy wprowadza zakaz wstępu do lasu.
Przez tereny leśne nadleśnictwa przebiegają ważne szlaki komunikacyjne – drogi krajowe i wojewódzkie oraz linia kolejowa, co przyczynia się do zwiększenia zagrożenia pożarowego. Problemem jest także bliskie sąsiedztwo wsi oraz łąk i pastwisk, z których część jest wiosną wypalana przez miejscową ludność.
Głównym powodem powstawania pożarów lasów są ludzie, ich nierozważne postępowanie aż w 90% przypadków przyczynia się do wybuchu pożaru.
Zgodnie z ustawą o lasach należy przestrzegać następujących zasad:
W lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności:
1) rozniecania ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego;
2) korzystania z otwartego płomienia;
3) wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.
W celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się pożarów, poprzez możliwie jak najszybsze ich wykrywanie w Nadleśnictwie Siedlce działa system ochrony przeciwpożarowej. System ten składa się z punktu alarmowo-dyspozycyjnego zlokalizowanego w biurze nadleśnictwa oraz systemu kamer. Na terenie nadleśnictwa znajdują się trzy wieże obserwacyjne, na których umieszczone są kamery. Obraz z kamer przesyłany jest do punktu alarmowo-dyspozycyjnego, w razie zauważenia pożaru w nim podejmowane są dalsze czynności mające na celu jak najszybsze ugaszenie ognia. W okresie zagrożenia pożarowego tj. od marca do października prowadzone są dyżury ppoż w punkcie alarmowo-dyspozycyjnym, gdy zagrożenie znacząco wzrasta (susza, wysokie temperatury powietrza) dyżury pełnią również pracownicy terenowi tj. leśniczowie i podleśniczowie. Nadleśnictwo wyposażone jest też w podręczny sprzęt do gaszenia pożarów oraz lekki samochód pożarowy. Na terenie nadleśnictwa zlokalizowana jest sieć punktów czerpania wody oraz dojazdów pożarowych w celu zaopatrzenia wodnego samochodów gaśniczych. Posiadamy też dobrze zorganizowaną łączność bezprzewodową w celu szybkiego reagowania w przypadku wystąpienia pożaru.
Zaśmiecanie
Tereny leśne położone w pobliżu miast i szlaków komunikacyjnych często są zaśmiecane przez ludzi. Nadleśnictwo Siedlce w ciągu całego roku zleca zbieranie śmieci firmom zewnętrznym. Z terenu naszych lasów rok rocznie wywożone jest kilkaset metrów sześciennych śmieci.
Zaśmiecenie wpływa negatywnie na żyjące w lasach organizmy oraz pogarsza walory estetyczne. Niektóre śmieci rozkładają się setki a nawet tysiące lat. Pamiętajmy o tym przebywając w lesie i nie zostawiajmy po sobie znaków naszej obecności. Las powinien zachować swój naturalny charakter, jeżeli będziemy o tym pamiętać będą się nim cieszyć nasze przyszłe pokolenia.